با حمیدرضا فولادگر، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی گفتوگو کردهایم.
- وضعیت بازار کار را چگونه میبینید؟
گرچه هنوز آخرین آمار ایجاد اشتغال و نرخ بیکاری در کشور اعلام نشده اما با درنظر گرفتن اشتغالهای جدید ایجاد شده و تعدیل نیروهای صورت گرفته در صنایع و شرکتهای پیمانکاری نمیتوان برآورد دقیقی از وضعیت بازار کار در کشور ارائه کرد و بهنظر میرسد باید به همان آمار پیشین مرکز آمار و نرخ 6/14درصدی نرخ بیکاری اعلام شده در بهار امسال اکتفا کرد.
- چرا ارقام اشتغال و بیکاری تابستان امسال تاکنون از سوی نهادهای رسمی اعلام نشده است؟
این موضوع جای سؤال دارد و مجلس عدم ارائه گزارش بیکاری و اشتغال حداقل در 6 ماهه نخست امسال را پیگیری خواهد کرد. پیش از این برخی اختلافات در زمینه شاخصهای سنجش نرخ بیکاری و مبنای محاسبه اشتغال (یک ساعت اشتغال در هفته، تماموقت، پارهوقت و...) بهعنوان مانعی در جهت اعلام آمارهای مربوطه عنوان میشد که برای پایان دادن به این اختلافات، مقرر شد تا گزارش مرکز آمار ایران مبنای اعلام نرخ بیکاری و اشتغال در کشور باشد؛ گرچه این مرکز در اعلام نرخ بیکاری بهار امسال حتی اشتغالهای پارهوقت را نیز درنظر گرفته است.
- چندی پیش وزیر کار و امور اجتماعی از ایجاد یک میلیون شغل خبر داده است. آیا این رقم درست است؟
در برخی موارد مانند طرح مسکن مهر ایجاد اشتغال شده اما این اشتغال پایدار نبوده؛ همچنین برخی پروژهها یا برخی واحدهای صنعتی که در پایان سال گذشته تعطیل شده بود اخیرا فعال شده است که این موارد در افزایش اشتغال بیتاثیر نبوده است. با وجود این، باید ادعای ایجاد این میزان اشتغال بررسی شود و نمیتوان با آمار پیشین اعلام شده از میزان بیکاری و اشتغال در این زمینه اظهارنظر کرد.
- آینده بازار کار را چگونه میبینید؟
مهمترین عامل در ایجاد اشتغال بهبود شاخصهای فضای کسب و کار است که در برنامه پنجم توسعه نیز پیشبینی شده است. با این شرایط اگر بتوانیم فضای کسب و کار را بهبود بخشیم امکان ایجاد اشتغال بیشتر و کاهش نرخ رشد بیکاری فراهم خواهد شد اما بهنظر میرسد هنوز این شرایط فراهم نشده است.
- تاثیر پرداخت تسهیلات به بنگاههای زودبازده در ایجاد اشتغال تا چه حد بوده است؟
اعطای تسهیلات به بنگاههای زودبازده ازجمله برنامههای مؤثر در ایجاد اشتغال بود اما اشتغال ایجاد شده از محل این تسهیلات پایدار نبود و بخشی از این تسهیلات از مسیر خود منحرف و راهی بازارهای دلالی و سوداگری شد. با وجود این باید در کنار پروژههای بزرگ به نقش بنگاههای زودبازده در ایجاد اشتغال نیز توجه کرد اما این امر نباید به معنای آن باشد که با توجه بیش از حد به این بنگاهها از طرحهای کلان ایجاد اشتغال غفلت کنیم؛ موضوعی که طی سالهای اخیر اتفاق افتاده است.